Belevenissen van de afgelopen 7 weken

Hallo allemaal!

Het is alweer een tijdje geleden dat ik iets van me heb laten horen, maar goed ik ga nu weer een poging wagen. Begin oktober kwam er een groep jongeren van de jeugdbond op bezoek. De jeugdbond had namelijk deze zomer met de jongerenreizen geld ingezameld voor Jemima en de laatste groep kwam het geld symbolisch overhandigen hier in Jemima. Het was een leuke groep en het was erg gezellig. We hebben spelletjes gedaan met de kinderen en we hadden ook nog een BBQ met elkaar. In de middag ging de groep weg om nog wat bezienswaardigheden in de omgeving te gaan bezoeken en wij mochten mee. Samen met Janita hebben we de hele dag met deze groep doorgebracht. Wij zijn ook nog naar Sheppards fields ( de herdersvelden) geweest waar vroeger dus de herders met hun kudde rondliepen. ’s Avonds mochten we bij hen ook in het hotel eten en hebben we daarna nog allerlei spelletjes gedaan. Ook op zondag hebben we de hele dag met hun opgetrokken. Het was echt heel gezellig en leuk om hen allemaal te ontmoeten.

Er gebeuren hier af en toe ook hele enge dingen. Ik was namelijk van plan om naar bed te gaan. Nu is dat niet zo heel raar, maar ik liep dus mijn kamer in en voordat ik mijn voet wilde neerzetten zag ik een zwarte vlek op de grond en deed ik (gelukkig) een stapje terug. Wat ik daar toen zag oohhh man ik krijg er nog de kriebels van. Een enorme harige spin!! Als je zoiets in Nederland tegen komt dan bel je de eerste beste reptielenwinkel om te vragen of ze hun vogelspin kwijt zijn. Je kunt begrijpen dat ik daarna niet zo snel in slaap ben gevallen. O ja en Janita heeft me gered door de spin in honderd stukjes te slaan met het dikste tijdschrift dat we konden vinden. Nu wil het zo zijn dat we gisteren weer zo’n lieverdje in de woonkamer hadden. Gelukkig weten we nu hoe we er mee moeten omgaan!

In de maand oktober hebben we Lucy en Meri (twee werkers in Jemima) twee zaterdagen geholpen met het plukken van olijven. Dat was erg leuk en gezellig, maar ook hard werken. Aan het eind van de dag zaten we onder de schrammen en splinters en waren we ook nog eens heel vies. Maar goed we kregen rond een uur of drie ’s middags een heerlijke Arabische maaltijd zittend onder een olijfboom met een prachtig uitzicht.

Ondertussen is er ook een nieuwe vrijwilligster Eline gekomen. Een hele leuke meid en zij gaat op de meidengroep Ruchama werken. Ze is wel gekomen in een periode dat het hier een beetje onrustig is. Ook al hebben we het helemaal niet meer zo door toch gebeuren er nog bijna elke dag aanslagen in Jeruzalem en omstreken. In Jemima krijgen we dat allemaal niet zo mee als we aan het werk zijn. We moeten echt het nieuws lezen om te weten wat er allemaal gebeurd. Ook al is het heel dichtbij, want ook in Bethlehem zijn er vaak confrontaties tussen Palestijnen en het Israëlische leger.

Afgelopen weekend ben ik met Elbert en Janita voor het eerst naar Jeruzalem gegaan. Het was echt heerlijk om daar weer rond te lopen en gewoon weer koffie te drinken bij één van onze favoriete tentjes. We hadden op de heenweg alleen wel een beetje oponthoud. We hebben op dit moment ons paspoort ingeleverd voor onze visa aanvraag. We hebben wel papieren gekregen waarop staat dat het allemaal in behandeling is maar goed dat moet dus altijd helemaal gecheckt worden. We zaten in de bus naar Jeruzalem en gingen door het checkpoint. De Palestijnen moeten daar altijd uit de bus stappen en de buitenlanders en oude mensen mogen in de bus blijven zitten. Dan komen ze ons eerst in de bus checken en dan pas de mensen buiten. Toen de soldaten bij ons aankwamen om te checken keken ze heel moeilijk en bekeken al de papieren die we bij ons hadden, maar dat bleek niet genoeg. We moesten meekomen uit de bus, want ze wilde het helemaal gaan checken. Dus alle mensen moesten minstens tien minuten wachten totdat we eindelijk weer terug in de bus mochten, maar goed we mochten er doorheen en we hebben heerlijk genoten van een dagje Jeruzalem.

Op het werk gaat ook alles goed! Met de kinderen gaat het ook weer wat beter. Door de overgang van zomer naar herfst zijn er verschillende kinderen behoorlijk ziek geweest en drie van hen Elias, Bisaan en Mohammed hebben ook nog in het ziekenhuis gelegen, maar nu gaat het naar omstandigheden best goed met de kinderen. Ik vindt het werk nog steeds geweldig en ik geniet heel erg.

Ik geloof dat dit het wel zo een beetje is wat ik de afgelopen 6,7 weken heb meegemaakt.

Heel veel liefs vanuit Beit Jala!!
Groetjes Trudy